Allegretto Trailer from ilker canikligil on Vimeo.
Yılı bitirirken ikinci kısa filmimi de bitirdim: Allegretto. 10 yıl aradan sonra hızlı bir dönüş oldu!
Daha önceki “Kutu” gibi bu film de IFA‘daki stüdyoda 8 saatte, Magic Lantern’le çekildi. Â Böylece yıllar sonra 2 kısa filmle 2017’ye giriyorum. Ülkenin ve dünyanın haline bakınca kısa film yapmak için en yanlış mı en doğru zaman mı bilmiyorum ama açıkçası benim için harika bir deneyimdi.
Dağıtım konusu her zamankinden daha garip bir problem. Festival yolları artık eskisinden çok daha taşlı (Sundance’e bu yıl 13.500 film başvurdu, Clermont Ferrand’a 9000! 2002’de ödül kazandığımda başvuru sayısı 900’dü) Bu kalabalıkta sesini duyurmak, ayrışmak artik eskisinden çok daha zor ama öte yandan Vimeo’da “Staff Pick” olmak bir festivalden çok daha önemli olabilir.
Tabi burada kısa filmi ne için yaptığınız da önemli. Bir kariyer basamağı olarak düşünüyorsanız işiniz zor ama sadece yapmayı sevdiğiniz bir şeyi yapıyorsanız sorun yok.
Dünyadaki bu film fazlalığında büyük bütçelerle kısa film yapmak milli piyango bileti almak kadar riskli bir eylem!
Her neyse, aylar süren post production, grade ve müzik sürecinden sonra karşınızda “Allegretto” Trailer! Emre Aypar, yapimcimiz Veysi Sala; harika oyuncular Serpil Özcan ve Emre Erturan; ses miksi için Barkin Engin, kamera asistanlığı için Nazim Yılmaz, çeviriler için Murat Önol, makyajlar için Öykü Özgen hepinize teşekkürler.
Blogu izleyen herkese İyi seneler!
Hocam mrb.Ellerinize sağlık.Merak ettiğim,filmin aşamalarının aylarca neden sürdüğü.Zamansızlıktanmı yoksa normal olarakmı bu sürede yapıldı.
Kolay gelsin.
🙂 Guzel soru.
Oncelikle filmi “hack” edilmis 5D MK 3 ile cektigim icin dosyalar RAW. Saniyesi 90 mB. Fakat guzel tarafi bunlarin icinde renk duzeltme icin cok fazla imkan var.
Tabi endustri standardi ekipmanla calismadigim icin bir suru ufak sorunu cozmek gerekiyor. Davinci Resolve ogrenmem gerekti vs.
Ozel efekt ve muzik profesyonel fakat para vermeden yaptildigi icin uzun surdu.
eh onlari beklerken diger her seyi ben yaptigim icin biraz tadini getirerek yavas yavas calistim. Yoksa daha hizli biterdi elbette.
Hocam siz de yeri gelince parasız iş yaptırıyormuşsunuz:) Şaka bir tarafa, bu kültürel üretime “demokrasi” getirdiğini iddia eden yayıncılardan sonra (özellikle kitap tarafında) çok fazla sanatsal ürün çıkmaya başladı. Bu iş uzun süredir benim de kafamı kurcalıyor. Aslında rahatsız da ediyor. Kediler bence mucizevi yaratıklardır. Mühendislik tarafından bakılırsa yanına yaklaşan bir yaratı bulmak imkansız. Ama tek bir kusurları var: Çok fazlalar. Bu yüzden değersiz, alelade bir görüntüye bürünüyorlar. Bu bolluk içinde ne sanatın, ne sanatçının bir kıymeti var. Kedi bile değersizleştiyse sanatçı ne yapsın.